Кароткі змест:
Селянін ідзе апоўначы крыху на падпітку дамоў. Разважае, калі было больш паноў, раней ці цяпер. Падлічыўшы старых і новых паноў, аж сумеўся: ...Ой, штосьці кепска выходзе, Цяпер ці не болей настала паноў, Не надта свабодна ў гэтай свабодзе. Раптам перад ім стаў памерлы аканом. Як і пры жыцці, з бізуном, толькі надта худы. Пачаў прасіць дапамагчы яму змыць грэх, якраз гэта грэх за Мацея і яго жонку. Селянін пашкадаваў аканома ("Нацярпеўся і ён... гэтак ссох ад агню - толькі скура ды косць"). Пайшоў услед за ім у чысцец, дзе адбываюць пакуты пасля божага суда грэшнікі. Нагледзеўся там усякіх дзіваў. Мацей заўважае, што 3 мужыкоў тут не надта каб шмат, А ўсё больш дык багатых паноў. На зямлі адцярпеўшы, наш брат На той свет, як па масле пайшоў. А панам дык і трудна цярпець Без прывычкі, дык стогнуць, аж жах! Мацей ледзь знайшоў тое месца, "гдзе аканом Бізуньскі цярпіць", даў аканому вады і той, змыўшы ўсе грахі, знік, як пара. Мацей не памятае, як выбраўся з чысцу. Ачнуўся ў хаце на печы, балела галава і хацелася піць. Не здарма ж пабываў у чысцы. |